Gençlerin Cinsel Eğitimi

Öğretmenlerden, daha doğrusu cinsel danışmanlardan sözedilirken, akla önce ana baba gelir. Aslında «öğretmen» yerine «danışman» demek daha doğru olur; çünkü özellikle bu konuda, «öğretmen», genellikle sevgilidir; ama danışmana düşen görev de önemlidir. Bu nedenle, günümüz koşullarında, ana babanın görevlerinin bilincine varmaları, gerekli bilgileri edinmeleri ve çocuklarıyla bu konuda karşılıklı konuşabilmek için en uygun yolları araştırmaları gerekir.

Batıda çok yakın geçmişe kadar cinsellik konusu bir tabuydu. Günümüzdeyse cinsel bilgiler, cinsel haberalma olanakları her yeri kaplamıştır. Cinsel konular sokakta, basında, sinemada ele alınmaktadır. Konuya birdenbire ne kadar fazla yer verildiğini görmek için bakmak, görmek ve dinlemek yeterlidir.

Oysa, çocuklar ya da ergenlik çağındakiler bu konularda, garip denecek kadar gizli kapaklıdırlar. Doğal bir utanma duygusu bu konuları yetişkinlerle, özellikle de ana babalarıyla tartışmalarını engeller. Zaman zaman arkadaşlarıyla konuştukları olur; ama, yetişkinlere açılmaları enderdir; bu durumda da bir yabancıyı yeğ tutarlar. Onların gözünde, yetişkinler, gerek fizyoloji, gerekse kafa yapısı açısından farklı, kendilerini anlayamayacak kişilerdir. Anne ya da baba, ergenlik çağındaki çocuğuna konuyu açtığında, çocuk, konuya ilgi duymadığını ileri sürerek konuşmayı kısa keser.

Cinselliği konu alan kitapların yararı buradadır. Ergenlik çağındaki bir çocuğa bu tür bir kitap verilirse çocuk bunu okur; okur, çünkü tek başına okuyabilir; okuduktan sonra da ana babasına bundan sözetmek gereksinimini duyar: En azından, yazılanların doğruluğunu tartışmak ve fikrini belirtmek için. Tartışılan, kitabın yazarı olduğundan, çocuk kendinden sözetmiyor gibi olacaktır. Böylece, ana baba ile çocuk arasında son derece ilgi çekici bir söyleşi kurulabilir.

Bundan sonra ana babaya düşen iş, söyleşiyi, çocuğun özelliklerini ve eğilimlerini anlayacak biçimde akıllıca sürdürmektir. Sözkonusu özellik ve eğilimler anlaşıldıktan sonra, iki gerçeği akıldan çıkarmamak gerekir. Bunlardan birincisi, yeryüzünde ne kadar insan varsa aşağı yukarı o kadar da cinsellik (türü) olduğu, dolayısıyle çocuğun eğilimlerini kendi ölçütlerine göre yargılamamak, değerlendirmemek, şaşırmış görünmeden, anlayışla dinlemek gerektiğidir; ikincisiyse, bir cinsellik incele meşinde, «normal» olan ile olmayanın tanımını yapmanın olanaksızlığıdır. Herkes, kendinin normal olduğundan emindir, karşısmdakilereyse kolayca anormal gözüyle bakabilir. Normal cinse! belirtiler için 2 tanımlama yapılmıştır:

— sevgiyle yapılan her şey normaldir;

— zevk sağlayan her şey normal kabul edilebilir.

İşte, birbirinden oldukça farklı, ama herkesin işine gelebilecek kadar geniş iki tanımlama.